اسکار و خانم صورتی (۲)

* عمل‌ها جزو چیزهای درونی نیستن. شاید نتونی کاری براش بکنی، پسیه کاری کن که نتیجه عمل هرچی که شد پگی آبی حالش خوب باشه. روت حساب می‌کنم.

* خیلی خب جالبه! ما برگشتیم پیشهم و دوتایی زارزار گریه کردیم اما خیلی دلنشین بود. زندگی مشترک مه. به‌خصوصبعد از پنجاه سال که از یه امتحان بزرگ سربلند بیرون اومدیم.

* - بهشون فکر کن اسکار! تو می‌فهمی که قراره بمیری، واسه این‌که تو یه پسر خیلی باهوشی؛ اما اینو نمی‌فهمی که فقط تو نیستی که می‌میری، همه آدم‌ها می‌میرن؛ یه روز مامان بابات، یه روز من.

- درسته. اما با همه‌ی اینا من از همه جلوترم.

- درسته. تو جلوتری؛ اما اینکه تو زودتر می‌میری می‌تونه بهانه‌ای باشه واسه این‌که این‌همه حق به خودت بدی؟ حتی حق فراموش کردن دیگران رو؟